Waartoe zijn we nu weer op aard?

 

Blog banner Hilde.png

Waartoe zijn we nu weer op aard?

Een van mijn favoriete cabaratiers is Wim Sonneveld. Een grappenmaker die op de kansel klimt en de wereld overziet. Aan het eind van het jaar hebben we er behoefte aan. Al gaf Sonneveld nooit een oudejaarsconference voor, de klok twaalf uur slaat, zijn creatie Frater Venantius, de zingende frater uit Schin op Geul, stelde een vraag die ook nu nog steeds actueel is, zijn creatie Frater Venantius, de zingende frater uit Schin op Geul, stelde een vraag die ook nu nog steeds actueel is. De klok slaat bijna twaalf uur.

Frater Venantius tijdens het Grand Gala du Disque van 1963:  “Waartoe zijn wij op aarde?” Dat moest altijd beantwoord worden met: “Wij zijn op aarde om nu en in het hiernamaals gelukkig te worden. Een of and’re goocheme Jezuiet heeft ervan gemaakt: “Wij zijn op aarde om nu en dan gelukkig te worden.” En vanmorgen hoorde ik Plechelmus nog uitroepen: “Waartoe zijn we nou weer op aarde?”.

Frater Venantius 2.jpg

Deze vraag stelt ook paus Fransiscus in zijn Laudato si’: ‘Waartoe zijn wij in dit leven geroepen? Met wat voor doel werken en strijden wij? Waarom heeft deze aarde ons nodig? Daarom is het niet alleen voldoende dat wij ons zorgen maken om de toekomstige generaties. (…) Wij zijn de eerste belanghebbenden om een planeet door te geven die bewoonbaar is voor de mensheid die na ons zal komen. Het is een opdracht voor onszelf, omdat dit verwijst naar de betekenis van onze eigen levensweg op deze aarde’.

laudato fransiscus.jpg

Alleen, de aarde heeft ons niet nodig, wij hebben de aarde nodig. En de aarde zoals wij die kennen verandert. Er is sprake van aardopwarming, droogtes, meer en sterkere orkanen en tyfonen, voedselkrapte en voedseloverschot, enorme rijkdom bij enkelen en enorme armoede bij velen.

Franciscus wijst zijn brief aan de mensen op de wisselwerking van verschillende factoren binnen die crisis: de vervuiling, de klimaatverandering, het tekort aan drinkwater en natuurlijke hulpbronnen, de teloorgang van de biodiversiteit, de achteruitgang van de kwaliteit van het menselijk leven en het sociaal verval, de wereldwijde ongelijkheid, de zwakheid van de internationale politieke reacties en van het beleid op wereldvlak en lokaal, de meningsverschillen die veroorzaakt worden door de spanning tussen hen die vasthouden aan de mythe van de vooruitgang en de anderen die in het menselijk wezen enkel een bedreiging zien die in het kader van het wereldwijde ecosysteem teruggedrongen moet worden.

Ik kan het alleen maar eens zijn met zijn woorden.  Het klimaat verandert en de samenleving verandert mee. Het gaat niet alleen over een hoge energierekening, overstappen op hernieuwbare energie, windmolens en energieopslag of over wel of niet met het vliegtuig op vakantie gaan. Klimaatverandering grijpt in op alle aspecten in de samenleving. De vraag is wie mee kan in de verandering. Het is geen kwestie meer van de “haves” en de “not-haves”. Veel mensen willen wel veranderen, maar kunnen niet. Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, heeft over de “cans”en ‘cannots” in zijn boek ‘Veenbrand’.

De meest belangrijke vraag is echter hoe wij deze problemen oplossen en zorgen voor een leefbare toekomst voor de generaties na ons.

Waartoe zijn wij op aard? Om nu en in de toekomst gelukkig te zijn op een wereld die in balans is.

wereld_in_onbalans_small.jpg